Επιφυλάξεις για την εξόρυξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου σε Αιγαίο και Ιόνιο Πέλαγος

Επιφυλακτικός για την εξόρυξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο ή το Ιόνιο, δήλωσε την Τρίτη ο πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, Κ.Καρτάλης, λέγοντας ότι θα πρέπει να εφαρμοσθεί στην πράξη η Οδηγία για την περιβαλλοντική ευθύνη,  η οποία επιβάλλει, μεταξύ άλλων, την ασφάλιση αστικής ευθύνης της εξορυκτικής δραστηριότητας έτσι ώστε να ............


καταβάλλονται αποζημιώσεις σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά.

Το ενδεχόμενο αυτό, πρόσθεσε ο κ. Καρτάλης, είναι μικρό όταν μιλάμε για στερεά ορυκτά, όταν όμως μιλάμε για υποθαλάσσια κοιτάσματα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.

Η Οδηγία έχει ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία με Προεδρικό Διάταγμα.

Μιλώντας σε συνέδριο για τον ορυκτό πλούτο της χώρας, που πραγματοποιείται στην Αθήνα, ο κ. Καρτάλης τόνισε ακόμη ότι η ελληνική νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος είναι η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Δεν φταίει η νομοθεσία, είπε, για την καθυστέρηση των επενδύσεων στη χώρα μας αλλά η γραφειοκρατία, η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού και οι αδυναμίες της διοίκησης.

Σε όσες περιπτώσεις, πρόσθεσε, τηρήθηκε η περιβαλλοντική νομοθεσία, οι επενδύσεις προχώρησαν με ικανοποιητική ταχύτητα. Στις λοιπές περιπτώσεις, υπήρξαν καθυστερήσεις ή και ματαίωση των επενδύσεων, αναφέροντας για παράδειγμα την εκτροπή του Αχελώου και τη διπλή ανάπλαση στο κέντρο της Αθήνας.

Ο κ. Καρτάλης έθεσε ως προϋπόθεση για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου τον εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό ή τα χωροταξικά σχέδια σε επίπεδο περιφέρειας που ετοιμάζονται, καθώς και την προστασία του περιβάλλοντος.

Την ανάγκη ύπαρξης χωροταξικού σχεδιασμού -ώστε να γνωρίζουν οι επενδυτές που απαγορεύεται ή πού επιτρέπεται, γενικά ή υπό προϋποθέσεις, η εξορυκτική δραστηριότητα- επεσήμανε και ο βουλευτής της ΝΔ, υπεύθυνος για θέματα περιβάλλοντος Κ. Μητσοτάκης.

Ο ίδιος ζήτησε απλοποίηση της νομοθεσίας και ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων, ο κατακερματισμός των οποίων, όπως είπε, δημιουργεί φαινόμενα διαφθοράς και μη συμμόρφωσης με τη νομοθεσία.
«Υπάρχουν επιχειρήσεις που επέδειξαν ληστρική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και αδιαφόρησαν για την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς.

Υπήρξαν, επίσης, φαινόμενα υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος με αποτέλεσμα τη δημιουργία κινδύνων για τη δημόσια υγεία, ενώ ακόμη και επιχειρήσεις που λειτούργησαν σωστά, παρέμειναν άγνωστες. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να επικρατούν ισχυρές κοινωνικές επιφυλάξεις για την εξορυκτική δραστηριότητα», ανέφερε μεταξύ άλλων η ειδική γραμματέας Περιβάλλοντος, Μ. Καραβασίλη.

Η χώρα μας, πρόσθεσε, διαθέτει σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, μοναδικά σε ορισμένες περιπτώσεις και χρειάζεται εθνική στρατηγική για τη χρήση του ορυκτού πλούτου, ώστε να γίνει μοχλός αειφόρου ανάπτυξης. Τα χρόνια προβλήματα που εμποδίζουν την αξιοποίησή του είναι αποτελούν η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού, οι χρονοβόρες διαδικασίες αδειοδότησης, η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών.

Η Πολιτεία, κατέληξε η κ. Καραβασίλη, οφείλει να αποτιμήσει όλες τις παραμέτρους, θετικές και αρνητικές, να αναδείξει και να υποδείξει τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων έναντι της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, να αναλάβει τη θεσμοθέτηση ενός διαλόγου με τις τοπικές κοινωνίες.

Η εκπρόσωπος των Οικολόγων-Πράσινων τόνισε ότι «η συζήτηση για τον ορυκτό πλούτο της χώρας ανοίγει υπό την πίεση της βαριάς ύφεσης που επιβάλλουν τα μέτρα που υπαγορεύει η τρόικα. Ανοίγει χωρίς θεσμικό πλαίσιο, χωρίς εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό, χωρίς συγκεκριμένη στάθμιση οφέλους-ζημίας για την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον, υπό το καθεστώς του αποικιοκρατικού μεταλλευτικού κώδικα που ισχύει από τα χρόνια της χούντας. Όλα αυτά μας κάνουν απαισιόδοξους για την έκβασή της».

Όπως είπε, «η εμπειρία από τις χώρες όπου έχει περάσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δείχνει πως η ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών τους πόρων πάντα προβαλλόταν ως μόνη διέξοδος από την κρίση. Αποτέλεσμα είναι, όσες χώρες έχουν υπό εκμετάλλευση πλούσια ορυκτά κοιτάσματα, να έχουν φτωχούς και δυστυχισμένους λαούς και λεηλατημένους φυσικούς πόρους».
tanea