Ντέπυ Γκολεμά: Εφ’ όλης

- Για την ΕΡΤ: «Ο όποιος νέος πρόεδρος, δεν θα καταφέρει τίποτα»

- Για την ΕΣΗΕΑ: «Σκέφτομαι καμία φορά, κανένα γιαούρτι δεν θα έβλαπτε! Δεν πρόκειται για φάση, αλλά για αφασία»

- Για τα Γραφεία Τύπου: “…τον ακαμάτη του επαγγέλματος, μια χαρά τον βόλεψε το δελτίο Τύπου”

- Για τη Μενεγάκη: “Η… Ελενίτσα μου, έσπειρε και θέρισε! Η ζυγαριά δύσκολα ισορροπεί και εύκολα γέρνει”

- Για το πέρασμα της από την tv: «Δεν κρατώ τίποτα, πλην του εκκαθαριστικού της εφορίας, που με τσάκισε!»

Μεταξύ μας, η τηλεκριτική είναι ένα παλούκι. Ταπεινή μου άποψη είναι ότι για να γίνει σωστά, ο κριτικός οφείλει να «ακούει» δύο «δεν πρέπει».
«Δεν πρέπει» να εμφανίζεται στο Μέσο που «μαστιγώνει» και «δεν πρέπει» να δένεται συναισθηματικά με τους ανθρώπους του.

Έκανα μια κουβέντα με την Ντέπυ Γκολεμά που κατά το παρελθόν, κάποιο από τα δύο – εναλλάξ – δεν το έχει «ακούσει» και όπως εξηγεί και παρακάτω, έχει καταβάλλει το αντίτιμο γι’ αυτή την επιλεκτική κώφωση.
Ακόμη κι έτσι, είτε αρέσει είτε όχι, η Γκολεμά κρατάει ακόμη....

καλό ζύγι τόσο στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ όσο και στην κριτική, την ώρα που και τα δυο εξελίσσονται σε μαγαζάκι με μπιχλιμπίδια για κυρίες.
(Σ.Σ.: Κι η μαύρη αλήθεια είναι ότι λείπει το καθημερινό «Μέχρι Κεραίας» με τον ποιοτικό πλην χιουμορίστα εξάψαλμο του).
Δυστυχώς γι’ αυτές, το ρεπορτάζ και η ψυχραιμία, θα υπερέχουν πάντα του «μεσημβρινού αυτισμού», των συνεντεύξεων – αγιογραφιών σε τηλεπερσόνες και των κομμωτηριακών αναλύσεων επί των τηλεοπτικών.

@ Σχεδόν 6 μήνες μετά το λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο τι σκέψεις κάνετε για όλη αυτή την ταλαιπωρία; Τι μέλλον βλέπετε για τη συγκεκριμένη εφημερίδα;

«Μελαγχολικές. Πιστεύω πως αν η κυρία Γ. Αγγελόπουλου χειριζόταν αλλιώς το θέμα, η εφημερίδα δεν θα έβαζε λουκέτο. Βάραγαν καμπάνες και εκείνη νόμιζε ότι ψέλνουν αλληλούια… Έγιναν παιδαριώδη λάθη, που μας οδήγησαν σε ένα επώδυνο τέλος. Ο “Ε.Τ” είναι η εφημερίδα της καρδιάς μου. Θα ήθελα να πάει καλά, αλλά το μέλλον είναι ζοφερό για όλο τον έντυπο Τύπο…»


@ Τι φταίει, πιστεύετε και έχει περιέλθει η ΕΣΗΕΑ σ’ αυτή την κατάσταση φυτού που παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα; Δεν μπόρεσε να κάνει και… πολλά από το καλοκαίρι και μετά, οπότε σημειώθηκε μπαράζ απολύσεων, λουκέτων, απομακρύνσεων, κ.α; Εξελίσσεται σε αμιγώς… φιλολογικό σωματείο ή είναι φάση που θα περάσει;

«Εδώ και χρόνια την ΕΣΗΕΑ διοικούν συμφέροντα και συνδικαλιστές που λειτούργησαν για ίδιο ή κομματικό συμφέρον. Σε πολλές περιπτώσεις πιστεύω υπήρξε συνεννόηση και ταύτιση της βούλησης των αφεντικών και της συνδικαλιστικής μας διοίκησης. Τα ζήσαμε αυτά σε πολλές φάσεις στον «Ε.Τ». Κατώτεροι των περιστάσεων άπαντες- πλην ίσως μιας- δύο εξαιρέσεων. Ασφαλώς και η ευθύνη δική μας, με τη ψήφο μας. Εμείς τους κάναμε- τζάμπα- μάγκες. Σκέφτομαι καμία φορά, κανένα γιαούρτι δεν θα έβλαπτε! Δεν πρόκειται για φάση, αλλά για αφασία…»

@ Λόγω εμπειρίας μπας κι έχετε καταλήξει στο που θα οδηγηθεί όλο αυτό το θρίλερ με τους συμβασιούχους της ΕΡΤ; Τι θα συμβουλεύατε τον όποιο νέο πρόεδρο της ΕΡΤ;

«Άλλο μπάχαλο εκεί. Οι συμβασιούχοι στη μέση και γύρω η διοίκηση και οι συνδικαλιστές. Ο όποιος νέος πρόεδρος, δεν θα καταφέρει τίποτα. Έχω μετρήσει 70 προέδρους στα χρόνια της ΕΡΤ. Δυο – τρεις να το πάλεψαν. Άλλωστε πρόεδροι συνήθως γίνονται σχεδόν αποτυχημένοι, αλλά κολλητοί της κάθε Κυβέρνησης και παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο. Δείτε τι γίνονται οι πρόεδροι μετά τη θητεία τους στην ΕΡΤ. Το πολύ – πολύ αρθρογράφοι σε καμιά εφημερίδα με 1.500 ευρώ! Το μαγαζί θέλει κατεδάφιση και πλήρη ανακαίνιση! Οι πρόεδροι δεν χρειάζονται συμβουλές. Χρειάζονται, μπαίνοντας στην ΕΡΤ να μη φορέσουν το “κοκορόφτερο” στο κεφάλι, νομίζοντας πως μπήκαν στο NBC…»

@ Έχετε καταλάβει καθόλου αν το ΕΣΡ βλέπει τηλεόραση;

«Νομίζω NOVA, animal planet, τέτοια…»

@ …Ιστορικά από ποια περίοδο και μετά μπαίνουν τα Γραφεία Τύπου στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ; Θέλω να πω, αυτού του είδους η παρεμβατικότητα θα έχει ένα σημείο εκκίνησης. Πότε άρχισε να χοντραίνει το πράγμα, έχετε εντοπίσει;

«Από τότε που ξεκινά η ιδιωτική τηλεόραση. Ειδικά στα πρώτα χρόνια, οι “σχέσεις” δεν ξεκίνησαν καλά και μετά μας πήρε η κατηφόρα…όμως το λάθος είναι και από τις δύο πλευρές. Και εμείς δεν το χειριστήκαμε καλά και αυτοί άλλο που δεν ήθελαν. Πάντως τον ακαμάτη του επαγγέλματος, μια χαρά τον βόλεψε το δελτίο Τύπου…».

@ Γιατί ποτέ κανείς δεν μιλά για τα pay roll και την πελατειακή σχέση καναλιών ή τηλεοπτικών αστέρων με τηλεοπτικούς συντάκτες; Έτσι κι αλλιώς όλοι παριστάνουν ότι το τηλεοπτικό ρεπορτάζ είναι υπόθεση κομμωτηρίου οπότε, που το πρόβλημα;

«Όταν μιλάτε για pay roll φαντάζομαι θα εννοείτε αυτό το “πάρε δώρα- δώσε χώρο στη σελίδα”. Είναι ένα θέμα όπου υπάρχει εκατέρωθεν ευθύνη. Η εικόνα των τηλεοπτικών συντακτών να εξέρχεται από το Μουσείο Μπενάκη(!) με το φούρνο μικροκυμάτων αγκαλιά, ασφαλώς δεν είναι προς τιμή μας. Είναι όμως πολύ μεγάλο θέμα, που δεν αποτυπώνεται σε λίγες γραμμές. Πελατειακή σχέση, ακούγεται χοντρό, δεν θα το αποδεχόμουν με την ακριβή έννοια του όρου. Και τέλος πάντων πιστεύω ότι σε σχέση με άλλα ρεπορτάζ που γίνεται το “έλα να δεις”, οι τηλεοπτικοί είμαστε οι πιο “αθώοι”» ….

@ Μπορεί ένας τηλεοπτικός συντάκτης να είναι φίλος με έναν τηλεοπτικό αστέρα; Εσείς τι όριο βάζετε σ’ αυτού του είδους τις σχέσεις;

«Αν η διαδρομή είναι μεγάλη, ας πούμε 27 χρόνια, αποκλείεται να μην κάνεις ένα φίλο, αφού με αυτούς ‘κοιμάσαι’, με αυτούς ξυπνάς. Εγώ είχα πάντα και σχέσεις οργής και σχέσεις στοργής. Το όριο, είναι ένα οργισμένο ποτάμι που υπάρχει ανάμεσά μας. Ό, τι να σου κάνουν, ό, τι και να κάνεις, είσαι πάντα στη μια όχθη εσύ και στην άλλη ο τηλεοπτικός αστέρας. Το πιο βασικό είναι να μη μας απαγορεύουν να θυμόμαστε. Η πιάτσα είναι πολύ μικρή και οι διαδρομές, δυστυχώς, γνωστές…»

@ Πως εξηγείτε το «ξωπέταγμα» παρουσιαστών και δημοσιογράφων από τα κανάλια; Σαν να μην τους σώνει ούτε το συμβόλαιο ούτε οι δεσμοί φιλίας και εκτίμησης με τους καναλάρχες… Παίρνουν αυτό που τους αξίζει ή απλώς οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν έχουν πλέον κανένα λόγο να κρατάνε τα προσχήματα;

«Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια…»

@ Ελένη Μενεγάκη: Φέτος βρέθηκε στο «απόσπασμα». Κι αν εξαιρέσουμε κάποιες δίκαιες κριτικές, εντάξει, υπήρξε και ο αλυσιδωτός κανιβαλισμός απέναντι της. Θεωρείτε – και ξαναλέω, πέρα από το… πανδημικό του πράγματος – ότι άδικα βρέθηκε στη μπούκα;

«Η… Ελενίτσα μου, έσπειρε και θέρισε! Η ζυγαριά δύσκολα ισορροπεί και εύκολα γέρνει, όταν της βάζεις και εσύ ένα βαράκι. Και μη ξεχνάτε ποτέ τα συγκοινωνούντα δοχεία των καναλιών! Πιστεύω, όμως, ότι έδωσε πολύ τροφή και τώρα απότομα, δεν μένει ο άλλος πεινασμένος. Άδικα στη μπούκα δεν βρίσκεται κανείς. Είναι όμως έξυπνη και θα τη βρει τη λύση…»

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: yupi.gr

@ Ευγενία Μανωλίδου – Πετρούλα – Καραμέρος / Χαριτάτος με αυτή τη σειρά. Τέσσερα πρόσωπα που δόξα να ‘χει ο γιαραμπής ασχολήθηκαν μαζί τους όλα τα μεσημβρινά – πρωινά – απογευματινά. Διακρίνετε κάποιο μέλλον για κάποιο απ’ όλα αυτά τα τηλεοπτικά «φαινόμενα» ή του χρόνου τέτοια μέρα θα ‘χουμε φρέσκα κουλούρια;

«Η πρώτη το παλεύει με λύσσα, τη δεύτερη σε δυο χρόνια δεν θα τη θυμάται ούτε ο παππούς που ξερογλειφόταν, οι άλλοι δύο είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα. Και πάλι πάντα ρόλο παίζει πόσο σε στηρίζει το μαγαζί, πότε θα πάψει και πιο είναι αυτό το μαγαζί…».

@ Μετά από μία περίοδο ηρεμίας τα μεσημβρινά επέστρεψαν – με περισσή φόρα – και σε ζώνες εκτός «δικαιοδοσίας» τους. Μαζί τους ξανθές υπάρξεις που άλλοτε έχουν τρεχάματα με την αστυνομία, άλλοτε μεταξύ τους ή με μόδιστρους και κομμωτές και πάει λέγοντας. Έχετε κάποια πρόβλεψη για το πότε αποδεσμεύεται η ιδιωτική τηλεόραση από αυτές τις θεσπέσιες υπάρξεις;

«Πιστεύω και εγώ ότι η εποχή θα τους ξεράσει στα βράχια. Θα συμφωνήσω, δηλαδή, εδώ με τις απόψεις του Μαλέλη (συμβαίνουν αυτά…)».

@ Λένε ότι οι τηλεκριτικοί την έχουν απωθημένο την τηλεόραση; Εσείς τι λέτε; Και τι κρατάτε από το δικό σας πέρασμα από εκεί; Αλήθεια, το χρειαζόταν αυτό η Ντέπυ Γκολεμά;

«Ε, καλά τώρα! Βλακείες. Λέτε αν ήθελα μια εκπομπή τόσα χρόνια να μην την είχα καταφέρει με τέτοια… πελατειακή σχέση που καταλογίζετε; Όχι δεν το χρειαζόμουν αυτό το πέρασμα και δεν κρατώ τίποτα, πλην του εκκαθαριστικού της εφορίας, που με τσάκισε! Ήταν λάθος».

@ Κατά καιρούς η κριτική σας έχει προκαλέσει αντιδράσεις που έχουν ξεφύγει από τα όρια. Ύβρεις, προσωπικοί χαρακτηρισμοί που σίγουρα χαρακτηρίζουν αυτόν που της εκστομίζει, ωστόσο, στο τέλος της μέρας «γρατζουνάνε». Από το πρώτο χτύπημα κάτω από τη μέση μέχρι το πιο πρόσφατο τι έχει αλλάξει πάνω σας;

«Η αλήθεια είναι πως δεν πέρασα απαρατήρητη! Στα 27 αυτά χρόνια άκουσα πάρα πολλά, εντός και εκτός τηλεόρασης. Πρόσφατα μια πολύ γνωστή παρουσιάστρια ερχόταν πίσω μου με το αμάξι της και μου είπε χαριτολογώντας “πολλοί θα έδιναν πολλά, να πατήσω το γκάζι”….(ήταν όντως αστείο, μη το πάρετε αλλιώς)! Έχουν αλλάξει πολλά, εκτός από το μεράκι για τη δουλειά, που μπορεί να σημαίνει ότι δεν άλλαξε και τίποτα (κατά βάθος…)».

@ Δεν είναι λίγο αυτιστικό να υπάρχει… τηλεοπτικό ρεπορτάζ σε τηλεοπτικές εκπομπές; Και να γίνεται από ανθρώπους που επειδή ξεβράστηκαν από το δικό τους ρεπορτάζ, τους φαντάζει πιο βολικό να ασχολούνται με τα της τηλεόρασης;

«Λίγο; Είναι ελκυστικό ρεπορτάζ το τηλεοπτικό, μη νομίζετε! Σκεφτείτε ότι πετυχημένες εκπομπές σάτιρας ξεκίνησαν μεταφέροντας στην οθόνη στην πραγματικότητα μια τηλεοπτική στήλη. Θεωρώ ότι το “ΟΛΑ” αυτό είχε σαν αρχική ιδέα. Αυτό που γίνεται σήμερα είναι η στέρηση ιδεών και το γέμισμα, με τηλεοπτικά, εκπομπών που δεν θα είχαν αλλιώς νόημα ύπαρξης. Η ανυποληψία όλων αυτών, είτε προσώπων είτε εκπομπών, είναι πως τους ενδιαφέρουν τα άπλυτα των άλλων, αλλά δεν έχουν το θάρρος να αγγίξουν τις βρωμιές των δικών τους μαγαζιών. Αυτό δεν λέγεται βολικό, λέγεται αντιδεοντολογικό, η- μεταξύ μας- “όποιος έχει καρύδια” να σηκώσει το χέρι του’…».
πηγη